Kim jesteś? zapytał Mały Książę i dodał: „Jesteś bardzo ładny, żeby na to patrzeć”.

W Małym Księciu żyje głębokie serce każdego

"Kim jesteś?"- zapytał Mały Książę i dodał: - Wyglądasz na bardzo ładny.

"Jestem lisem."powiedział lis.

„Chodź i pobaw się ze mną" - zaproponował Mały Książę. „Jestem nieszczęśliwy".

- Nie mogę się z tobą bawić - powiedział lis.„Nie jestem oswojony”.

"Co to znaczy - oswoić?"

„Jest to czyn zbyt często zaniedbywany”, powiedział lis.„To znaczy nawiązywać więzi”.

"Aby nawiązać więzi?"

- Tylko to - powiedział lis.

„Dla mnie nadal jesteś tylko małym chłopcem, który przypomina setki tysięcy innych małych chłopców.

I ja ciebie nie potrzebuję.

A ty ze swojej strony mnie nie potrzebujesz.

Dla ciebie jestem niczym więcej jak lisem, jak sto tysięcy innych lisów.

Ale jeśli mnie oswoisz, będziemy potrzebować innej.

Dla mnie będziesz wyjątkowy na całym świecie.Dla Ciebie będę wyjątkowy na całym świecie ... ”

- Zaczynam rozumieć - powiedział Mały Książę.„jest kwiat… myślę, że mnie oswoiła…”

„Moje życie jest bardzo monotonne” - powiedział lis.

„Poluję na kurczaki, polują na mnie mężczyźni. Wszystkie kurczaki są do siebie podobne i wszyscy ludzie są do siebie podobni.

W konsekwencji trochę się nudzę.

Ale jeśli mnie oswoisz, będzie pełne słońca.

Poznam dźwięk kroku, który będzie inny niż wszystkie inne.

Inne kroki sprawiają, że w pośpiechu wracam pod ziemię.Twoja woła mnie jak muzyka z mojej nory.

A potem spójrz: widzisz tam pole pszenicy?Nie jem chleba.

Pszenica mi się nie przyda.Pola pszenicy nie mają mi nic do powiedzenia.I to jest smutne.

Ale masz włosy w kolorze złota.Pomyśl, jakie to będzie wspaniałe, kiedy mnie oswoisz!

Ziarno, które jest również złote, przywróci mi myśl o tobie.

Z przyjemnością posłucham wiatru w pszenicy ... "

Lis długo patrzył na Małego Księcia.

- Proszę… oswój mnie! - powiedział.